ادبیات ، فلسفه ، سینما، و تحول شخصیتی

به گمانم اگر کسی در ادبیات رمان هایِ داستایوسکی و پروست و شعرهایِ اخوان ثالث و پاز و غیره، و در فلسفه آثارِ دکارت تا مثلاً هگل را بخواند و در سینما فیلم هایِ برگمان و کوبریک  و ترنس مالیک و فون تریه و جزآن را ببیند و فهمش درباره ی زیستن تکان نخورد آن شخص راحت تر از هر کسی برایِ یک دستمال، قیصریه ای را به آتش خواهد کشید. هنر، درکِ دنیا را فقط زیباتر نمی کند، بل که خودِ دنیا را  نیز امن تر می کند. سوختنِ دنیایِ به قولِ هاکسلی " شگفت انگیزِ جدید" ِما از همین منظر است که قابلِ ملاحظه ست.